Na het behalen van de cursus heeft de student:
- een degelijk inzicht in de geschiedenis van de Nederlandse filmcultuur in relatie tot internationale ontwikkelingen alsmede inzicht in het wetenschappelijke debat over dit onderwerp
- kennisgemaakt met de doelstellingen, inzichten en methoden van de New Cinema History en Digital Humanities
- zijn/haar vaardigheden versterkt op het terrein van (film)historisch onderzoek en het analyseren van primaire teksten (historische bronnenkritiek)
- zijn/haar vaardigheden versterkt op het terrein van kritisch lezen van wetenschappelijke literatuur
- geoefend met het schrijven voor een breed publiek op een wetenschappelijk verantwoorde manier
- zijn/haar repertoirekennis versterkt op het gebied van de Nederlandse film
|
|
Vanaf de opkomst van de eerste vaste bioscopen in Europa en Amerika, heeft Nederland lange tijd een bijzondere positie ingenomen in de Westerse filmgeschiedenis. Nederlanders gingen zelden naar de bioscoop en de speelfilmindustrie was tot de jaren zeventig zeer zwak. Tegelijkertijd stonden we al vroeg internationaal bekend om onze avant-garde documentaires en innovatieve animatiefilms. Pas aan het einde van de twintigste eeuw werd het onderscheid tussen de Nederlandse filmcultuur en de rest van Europa minder, mede dankzij de opening van nieuwe multiplex-bioscopen, de groeiende populariteit van de Nederlandse speelfilm en de vergaande globalisering van het medialandschap.
De colleges, literatuur en de repertoire-component van de cursus bieden samen een historisch overzicht van de veranderingen in de Nederlandse filmcultuur en van de stand van het wetenschappelijk onderzoek op dit terrein. Daarbij kijken we systematisch hoe veranderingen in Nederland zich verhouden tot internationale ontwikkelingen (Europa, V.S.). Zo ontstaat een referentiekader waarbinnen de studenten onder begeleiding onderzoek doen naar een specifiek aspect van de Nederlandse filmgeschiedenis. Het thema wordt jaarlijks vast gesteld.
In de werkcolleges en de daaraan gekoppelde opdrachten werk je met gedigitaliseerde kranten- en tijdschriftcollecties en leer je hoe je deze historische bronnen analyseert vanuit een contextueel perspectief (dat wil zeggen: in relatie tot de samenleving er om heen). We volgen hiermee de insteek van de New Cinema History, die het publiek centraal stelt en de geschiedenis van filmcultuur analyseert als onderdeel van bredere historische processen. Dit betekent dat we ons niet bezig houden met film als een losstaand cultuurproduct, maar als maatschappelijk fenomeen en sociale praktijk. Daarnaast oefen je in deze cursus met het vertalen van wetenschappelijk onderzoek naar de wereld buiten de universiteit. Dat is nodig om als toekomstige mediawetenschapper een bijdrage te kunnen leveren aan het debat over de rol van film en andere media binnen de samenleving. Dit leer je door opdrachten die gericht zijn op het schrijven voor een breed publiek.
Deze cursus is het 2e vak in het Verdiepingspakket Film en mediacultuur.
In dit pakket verdiepen studenten hun historische en theoretische kennis van het object film en trainen zij vakspecifieke vaardigheden en onderzoeksmethodes.
|
 |
|