De cursus is opgebouwd rond capita selecta van de Europese militaire geschiedenis. De nadruk ligt op (vermeende) oost-west tegenstellingen in het licht van de ontwikkeling van de culturele grenzen van Europa en de Rise of the West, waarbij we ook kijken naar de rol van oriëntalistische stereotiepen.
Studenten scherpen hun vermogen om historische debatten te begrijpen. Studenten oefenen hun kritisch vermogen en schrijfvaardigheid met het schrijven van een paper op academisch niveau.
|
|
Rond 500 v. Chr. sloegen een handjevol Griekse stadstaten een aanval af van het machtige Perzische wereldrijk; anderhalve eeuw later wist Alexander de Grote het Perzische Rijk zelfs te gronde te richten. Deze overwinningen houden de gemoederen nog steeds bezig. Van de Klassieke geschiedschrijver Herodotos tot twintigste-eeuwse militair historici als John Keegan en Victor Davis Hanson; zij concipeerden het Grieks-Perzische conflict als startschot van een uitzonderlijke, en superieure, Western Way of War. Kenmerkend is ondermeer de technologische vooruitgang, de inzet van zware infanterie, de ideologie van de beslissende veldslag, discipline en standvastigheid, en de bereidheid tot het brengen van offers voor vrijheid en vaderland.
Via het Romeinse Rijk en de Military Revolution rond 1600 zou de typische westerse wijze van oorlogvoeren aan de basis hebben gestaan van de westerse suprematie in de wereld. Vermeende verschillen in oorlogvoeren tussen "Oost" en "West" hebben bovendien een belangrijke rol gespreeld in de totstandkoming van "Europa" als concept, waarbij vanaf de achttiende eeuw het Klassieke Griekenland nadrukkelijker in de West-Europese geschiedenis werd ingepast. Er wordt daarom ook aandacht besteedt aan de cultuurhistorische aspecten van oorlog, en de verbeelding van overwinningen op (en pijnlijke nederlagen tegen) niet-westerse tegenstanders in schilderkunst en cinema.
|
 |
|