Theater en dans hebben zich als vormen van culturele fenomenen door de eeuwen heen ontwikkeld, verschijnend op het snijvlak van kunsten, wetenschap en samenleving. Actuele vraagstukken van geschiedschrijving vormen het uitgangspunt om selectief kernontwikkelingen in (westers) theater en dans te belichten.

Hoe zijn de beroepen van acteur en danser, regisseur en choreograaf geëmancipeerd? Hoe zijn theater en dans geprofessionaliseerd tot de autonome kunstdisciplines, die zich hebben losgemaakt van de invloed van koning en staat en zich steeds meer zijn gaan manifesteren als zelfstandige kunstvormen? En hoe heeft deze ontwikkeling plaatsgevonden in de context van literatuur, beeldende kunst, muziek, film, tv en nieuwe media? Deze vraagstukken worden behandeld aan de hand van representatieve voorbeelden uit de verschillende periodes.

In de behandeling wordt speciale aandacht besteed aan de wisselwerking tussen maatschappelijke en technologische ontwikkelingen, visie en signatuur van de maker, werkwijze in het maakproces, voorstellingskenmerken, ruimtegebruik en toeschouwersbenadering.